Sùla, 

cùmu na còsa ca nun cùnta
mi lassàstivu, nni sta cònca sdisulàta
tra stu silènziu ca mi vànnija dintra u pìttu.

All'èbbica, parò tùtti:
carusi, vagunara e picunera;
mi sucàstivu u sàngu
mmìzzu a sti vanèddi nzurfaràti.

E ch'era allègra a jurnàta
di la ggiùsta quannu
ch 'è sacchètti chin'i gràna,
si cantàva:" Lu sabbàtu
si chiama allègra còri". (1)

Ju vànitusa comu i sciuri
ntà stasciùni cuntènta mi sintìja,
a dàrivi u manciàri ppa famiglia.

Ora mmèci,
pàssu iurnàti i na manera
e nnà campagna ca sàpi di gramìgna,
nun c'è n'àrma ca sùda a la virsùra.

Camina lìntu u sùli nnò vaddùni
e quànnu tracodda a la muntàgna
m'arrizzìttu u jàzzu ppa nuttàta.
Ppi linzòla ci mittu l'amàrizzi
ppi chjumàzza na curùna di pinzera.

E ccu sta lùna, c'acchjana lènta,
zzuccarina in mènti, carùsi, mi vinìti.
Mèntri u lùstru di na citulèna
ca s'adduma,
m'arriporta: sirèna... signurina.

1) stornellata siciliana